Kto stawia znaki drogowe?

W Polsce istnieje około 350 różnych znaków drogowych. Zasady ich umieszczania są regulowane przepisami prawa.

Kto stawia znaki drogowe?

Za postawienie znaku drogowego odpowiedzialny jest wyłącznie zarządca określonego odcinka trasy. Może to zrobić samodzielnie lub na wniosek złożony przez uczestnika ruchu, który uważa, że ze względów bezpieczeństwa w konkretnym miejscu powinno znajdować się oznakowanie. Instytucje zarządzające drogami w Polsce to:

• Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad – drogi krajowe,
• zarządy województw – drogi wojewódzkie,
• zarządy powiatów – drogi powiatowe,
• wójtowie, burmistrzowie i prezydenci miast – drogi gminne.

Ważne! Wyjątek stanowią drogi znajdujące się w granicach miast na prawach powiatu. Odpowiadają za nie prezydenci miast (z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych).

Zarządcą drogi wewnętrznej jest zarządca, samorząd, wspólnota lub właściciel posesji.

Kto stawia znaki drogowe na drogach gminnych?

Za umieszczenie znaków na drogach gminnych odpowiedzialni są wójtowie, burmistrzowie lub prezydenci miast.

Kto odpowiada za znaki drogowe w mieście?

Wszystko zależy od tego, kto jest zarządcą drogi w mieście. W przypadku miast na prawach powiatu podmiotem odpowiedzialnym jest prezydent danego miasta (z wyłączeniem autostrad i dróg ekspresowych). W pozostałych mogą to być wójtowie lub burmistrzowie. Może zdarzyć się, że w miastach na prawach powiatu, wojewódzkich, powiatowych i gminnych za drogi odpowiada osobna jednostka organizacyjna – zarząd dróg.

W jaki sposób ustalić zarządcę drogi?

Drogi w Polsce są odpowiednio oznakowane, co znacząco ułatwia sprawdzenie, kto jest odpowiedzialny za jej zarządzanie. Aby to ustalić, możesz zweryfikować oznaczenia znajdujące się na konkretnym odcinku. Innym rozwiązaniem jest skontaktowanie się z urzędem gminy, miasta lub starostwem powiatowym, gdzie powinna zostać Ci udzielona taka informacja.

Jak ubiegać się o postawienie znaku drogowego?

Zarządcy dróg z reguły dbają o ich odpowiednie oznakowanie. Może jednak zdarzyć się, że na jakimś odcinku nie ma znaku, mimo że powinien się on tam znaleźć ze względów bezpieczeństwa. Samodzielne jego ustawienie na drodze publicznej jest niezgodne z prawem, dlatego niezbędne jest przygotowanie i złożenie wniosku.

Wszelkie wytyczne związane z parametrami znaków i zasadami ich rozmieszczania są ujęte w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 roku w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków ich umieszczania na drogach.

Wniosek o postawienie oznakowania należy złożyć do zarządcy określonego odcinka. Taki dokument powinien zawierać:

• dane wnioskodawcy (imię i nazwisko, adres, PESEL),
• datę i miejsce sporządzenia wniosku,
• dane zarządcy drogi,
• dokładną lokalizację znaku,
• uzasadnienie konieczności ustawienia znaku w konkretnym miejscu,
• podpis wnioskodawcy.

We wniosku warto dość obszernie wyjaśnić, w jaki sposób znak może zwiększyć poziom bezpieczeństwa na drodze. Znacząco podniesie to szanse na jego pozytywne rozpatrzenie.

Jak postawić znak na drodze prywatnej?

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych drogi, parkingi oraz place przeznaczone do ruchu pojazdów, które nie zalicza się do publicznych oraz nie są one usytuowane w pasie drogowym, określa się mianem wewnętrznych.

Podmiotem odpowiedzialnym za postawienie znaku na takich odcinkach są ich zarządcy lub właściciele. Co ważne, muszą one być zgodne z wytycznymi zawartymi w załączniku nr 1 do Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń BRD i warunków ich umieszczania na drogach.

Nieprawidłowe oznakowanie drogi wewnętrznej grozi mandatem. Oznacza to, że znak oraz jego umiejscowienie muszą być zgodne z przepisami.

Zasady ustawiania znaków drogowych

Znaki drogowe muszą znajdować się:

• po prawej stronie jezdni lub nad nią, jeśli dotyczą wszystkich uczestników poruszających się różnymi pasami ruchu,
• nad pasem ruchu, jeśli dotyczą wyłącznie uczestników, którzy się nimi poruszają,
• po lewej stronie samodzielnie, jeśli jest to zgodne z przepisami,
• po lewej stronie jako powtórzenie znaków umieszczonych po prawej stronie na drodze dwujezdniowej z więcej niż jednym pasem ruchu (obowiązkowo dotyczy to znaków z kategorii A, B , G oraz D-6, D-6a oraz D-6b),
• po lewej stronie na drodze jednokierunkowej (obowiązkowo dotyczy to znaków D-6, D-6a, D-6b i z kategorii G),
• na jezdni w sytuacji, gdy droga jest zamknięta lub ruch na niej podlega ograniczeniu,
• na wysepkach na skrzyżowaniach, jeśli wskazuje on kierunek jazdy,
• na drogach dla rowerów.

Ważne! Znak umieszczony po lewej stronie drogi będący powtórzeniem tego, który znajduje się z prawej, powinien znajdować się na tym samym poprzecznym przekroju drogi. Wyjątkiem są warunki lokalne, które to uniemożliwiają lub przepisy szczególne.

Znaki powinny być umieszczane na bezpiecznych i stabilnych konstrukcjach wsporczych wykonanych z trwałych materiałów. Muszą one spełniać określone normy. Minimalne odległości między kolejnymi znakami to:

• 50 m na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 90 km/h,
• 20 m na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 60 km/h.

Na pozostałych odcinkach odległość ta wynosi 10 m.

Sprawdź także: Porównywarka OC/AC ubezpieczamy-auto.pl

Jakie warunki techniczne muszą spełniać znaki drogowe?

Znaki drogowe muszą być wykonane z materiałów odpornych na niekorzystne warunki atmosferyczne. Najczęściej jest to blacha ocynkowana lub aluminiowa. Przepisy określają także ich wymiary. Biorąc pod uwagę ten parametr, wyróżnia się znaki mini, małe, średnie, duże i wielkie. Mogą one występować wyłącznie w kolorze czerwonym, białym, żółtym, pomarańczowym, zielonym, niebieskim, szarym i brązowym. Wszelkie napisy umieszczone na nich muszą być zgodne z ustawowym wzornictwem. Dotyczy to także odległości między literami i cyframi oraz wielkości ustalonej na konkretnego rodzaju znaku.

Kolejnym ważnym parametrem jest odblaskowość. Wyróżnia się 2 generacje stosowanej w tym celu folii. Pierwsza stosowana jest na znakach umieszczanych na drogach powiatowych, gminnych, wojewódzkich i jednojezdniowych innych niż autostrady i drogi ekspresowe. Folię I generacji umieszcza się także na oznakowaniu ścieżek rowerowych oraz w miejscach, gdzie odbywa się ruch pojazdów wojskowych. Folia II ma zastosowanie na oznakowaniu pozostałych rodzajów dróg publicznych, a także na autostradach i tablicach informacyjnych.